Het is zondagavond. Ik loop over het parkeerterrein van onze kerk als ik iets ruik. Een sterke geur van een warme maaltijd. Als ik drie minuten later in de kerkbank zit, ruik ik het weer. Vreemd.
Ik snuffel aan mijn jasje. Mijn hart slaat over. Ik ruik zeer sterk naar het gekruide-kip-gerecht van eerder die dag. Opeens heb ik het idee dat alle ogen op mij gericht waren. Man, wat schaam ik mij.
Terwijl ik mij zo schaam, moet ik denken aan “Naomi” en “Ruth”, moeder en een dochter uit Nigeria. Ook zij krijgen te maken met schaamte, eentje die nog veel dieper gaat...
Het gebeurt midden in de nacht. Naomi en Ruth worden gekidnapt door leden van Boko Haram, een terreurgroep. Voor de zon opkomt, worden ze – zoals zovelen in noord-Nigeria – flink mishandeld en ook verkracht. Vre-se-lijk.
Die volgende dag komt het moment dat ze de hele nacht verwachten. Ze moeten kiezen. “Als je christen wilt blijven, dan mag dat”, dreigt de aanvoerder. Hij zwaait met zijn geweer. “Maar dan schieten we je neer.”
Als het geweer op hen wordt gericht, grijpen Naomi en Ruth de laatste reddingsmogelijkheid die ze zien. Ze spreken de islamitische geloofsbelijdenis na. Ze zijn vrij.
Bevend, schichtig keren ze terug naar huis. Beladen met schaamte en een schuldgevoel van heb-ik-jou-daar. Ze zijn vrij, ja dat is zo. Maar ze hebben hun Heere verloochend! Ze kunnen zichzelf niet meer vergeven, laat staan dat een ander dat kan…
Twee van mijn collega’s bezoeken deze twee vrouwen . Naomi en Ruth staren naar de grond. Mijn collega’s vragen om een schaal en wat water. Liefdevol wassen ze de voeten van beide christenvrouwen. Ondertussen vertellen ze over de vergeving van Christus. Ze vertellen hoe Hij naar Petrus had gekeken.
Terwijl mijn collega's vertellen en voeten wassen gebeurt er iets. Jezus zag Petrus liefdevol aan na zijn verloochening. In het Nigeriaanse hutje wordt zichtbaar: Jezus is nog dezelfde, Hij ziet liefdevol aan na verloochening! Schaamte verandert in blijdschap. Blijdschap over Gods grote genade.
Terwijl ik naar gekruide-kip ruik en met mijn schaamtegevoel in de kerkbank zit, hoor ik ook over de Heere Jezus. De menswording van de God Die we niet onder ogen kunnen komen.
Deze Jezus was het die de melaatse aanraakte en zei: ‘Ik wil, word gereinigd’. Deze Jezus waste voeten en brak het brood. Ja, Jezus werd tot zonde gemaakt, zodat jij en ik rechtvaardig zouden worden in Hem.
Maakt deze genade jou ook blij?
Arco van Doleweerd
