Serie 'Meer leren door het boek van de natuur' #24 Precies goed zo

Ik loof U, omdat ik op een heel vreselijke wijze wonderbaarlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken; ook weet het mijn ziel zeer wel.
Psalm 139: 14

Tijdens een boswandeling verwonder ik me over de bomen.
Zoveel afwisseling…
hoge bomen, stevige bomen of iele, dunne bomen.
En kijk eens naar al die bloemen in de berm!
Wat een variatie…
Naast mij, ontdekt mijn man, allerlei vogels,
hippend, vliegend of fluitend.
Zelfs een groene hagedis vliegt over ons pad.
In de natuur is alles zo mooi.
Elk schepsel op zijn eigen wijze…
Vind jij dat ook?

Nog nooit heb ik gedacht:
‘Tjonge, dat vogeltje is dik!’
Of ‘Ach, wat een lelijke kruin heeft die boom’.
En opeens trof mij dit als een mokerslag.
Ik vind dat God alles in de natuur zó mooi maakte.
Alleen vergeet ik iets…
mijzelf.

Als jij in de spiegel kijkt, zie je jezelf.
Feilloos zie je, wat jij niet goed genoeg vind.
Je vergelijkt
en keurt af.
Herkenbaar?
Deze gewone, menselijke onzekerheid.
Onzeker over jezelf.
Over je lijf, je karakter.
Jouw verschijning.

En terwijl mijn hoofd nog vol is met zulke twijfels,
blader ik naar achter in mijn Bijbeltje.
Artikel 12 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis leert mij die dag een les:
‘De Heere heeft ieder schepsel zijn gestalte en gedaante gegeven.’
Jouw figuur, je uiterlijk, jouw verschijning, het is door God bedacht en gevormd.
Hij gaf jou, je wezen; je aard, karakter, persoonlijkheid.
Zo wil de Heere dat jij bent.

Opeens kijk ik in een andere spiegel.
Datgene wat God mij gaf, acht ik helemaal niet op waarde.
Mijn onzekerheid is als gemopper en gemurmureer.
Ontevreden over je lijf, terwijl Gód dit zo aan jou toeschikte.
Zonde omdat we steeds begeren wat we bij anderen zien.

Kijk nog één keer naar jezelf…
Bedenk eens dat je een schepsel ziet.
Door God gemaakt.
Ja, een zwak mensje.
Vol tekort en schuld.
En toch…
een mensenkind
door God gemaakt.
Ook jij en ik zijn op een heel bijzondere manier, uniek en verbazingwekkend gemaakt.
Precies zo als God het heeft bedacht.

Zou het geen tijd worden voor verwondering, in plaats van onzekerheid?
Niet meer misprijzen, maar loven.
God loven, zoals David, omdat Hij ons zó wonderbaarlijk maakte.

Aleid Nijhof


Serie: meer leren door het boek van de natuur, zoals je dit kunt lezen in artikel 2 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Waarom deze serie? Hopelijk zijn deze korte meditaties een tegenhangertje in een onrustige wereld. Waarin hoofden gericht zijn op schermen, wil ik jongeren prikkelen om rond te kijken. Mijn wens is dat ze zo al fietsend of lopend, aan hun Schepper zullen denken. God heeft ons immers niet voor niets het boek van Zijn schepping geschonken.

Thema

Dit artikel valt onder een van onze basis thema's: